dutch marginal

het kinderboekenweekgeschenk van 2017 is kattensoep van janneke schotveld. wil je eens even ongecompliceerd lezen, lees dan dit boekje. je leest het snel even tussendoor en het geeft je dat feelgood-gevoel dat je soms zo hard kunt gebruiken. het grappige van dit boekje is dat het bevolkt wordt door types zonder dat het  te fantastisch wordt. je kunt je voorstellen dat het in het echt toch ook bijna zo gebeurt. katten verdwijnen soms in bosjes tegelijk, slangenshows bestaan, kruidenmengers ook. in rotterdam loop ik tegenwoordig vaak langs zo'n chinees kruidenkabinet. wie weet wat een werkzame mengsels je daar kunt kopen. ik hou het bij mijn eigen mengsels tot nu toe, een beetje geelwortel, gember en kaneel door mijn ochtendthee. maar verder over het boekje. feel good dus, typisch en toch realistisch. heb je het nog ongelezen liggen thuis, lees het dan met de kerstdagen. het warme gevoel van saamhorigheid en daadkracht zal versterkt worden. en waarschijnlijk sta je daarna op om puddi

in de naam van de hond is een bundel met grote gedichten. het zijn taalspelerijen die eigenlijk kleine verhaaltjes zijn, of zijn het gewoon aaneengeregen zinnen? ik vind het heel leuk om een bundel als deze eens te lezen. je kunt er ook steeds weer in kijken om weer nieuwe woordspelletjes te ontdekken, maar het ontroert me niet en het boeit me ook niet. pfeijffer maakt in deze bundel poëzie die voor iedereen anders is, niets is de waarheid en slechts kleine beelden liggen vast. het doet me denken aan peter verhelsts tongkat . ook dat is een aaneenschakeling van beelden en verhalen die absurd worden, niet kloppen, van het een in het ander overgaan. maar waar tongkat nog een verhaal heeft, of eigenlijk stukjes van een verhaal, heeft een gedicht geen vastigheid meer. soms een gedicht in een gedicht, soms weten we door de titel of door één zin, welke kan we op worden gestuurd. het is natuurlijk heel avontuurlijk, maar mijn smaak is het niet. dat komt misschien nog, ooit. want soms ben je e

team mortis is een geheime dienst van pubers. van den eynde maakt er leuke puberboeken van, maar toch hapert er af en toe wat bij het verhaal. waar de alex riderverhalen van horowitz mij onherroepelijk meeslepen blijf ik toch wat meer buiten het verhaal staan bij team mortis. de plots zijn spannend genoeg, het zijn de personages die je toch niet helemaal grijpen. maar wie weet ligt dat aan mij. tenslotte ben ik een volwassen lezer en identificeer ik me niet gemakkelijk meer met een puber van 15 of 16 jaar. kijk ook eens naar de recensies hieronder. een recensie op hebban.nl een recensie op kinderboeken.blog.nl

vergelding van tim bowler staat beschreven als een psychologische jeugdthriller. het boek is dan ook geschikt voor jeugd vanaf 13 jaar. het begin kwam op mij het meest eng over omdat je dan het minst kunt plaatsen wat er aan de hand is en vreest voor een slechte afloop voor de hoofdpersoon, maya. ik had daar even moeite om door te lezen, omdat het misschien ook een beetje te veel leek te wijzen op buitenaardse aanwezigheid van iets. achteraf waardeer ik dat vreemde begin des te meer, omdat het duidelijk maakt hoe we in onze hoofden al snel onverklaarbare zaken willen toeschrijven aan buitenaardsheid, terwijl de verklaring binnen ons bereik is. een stukje mysterie blijft behouden aan het eind. een ander pluspunt van het boek, want we moeten niet alles in het leven kunnen beredeneren en verklaren. vrijheid ligt nu juist in het onverklaarbare en gevoelsmatige deel van het leven. goodreads over vergelding of buried thunder naar de website van de schrijver (engels) lees-wijzer.be over verge

max havelaar is oneindig besproken en bekend van het fairtrade-merk. wat ik vergeten was was de gelaagdheid en het fictieve experiment van multatuli. natuurlijk wist ik nog wel dat er lagen in het verhaal zaten, maar het moderne karakter ervan was me niet bijgebleven. wat 20ste eeuwse schrijvers voor mij leken toe te voegen aan het post-structuralisme, was eigenlijk gewoon een moderniseren van de experimenten van multatuli. we denken altijd dat we meer weten en kunnen dan vroeger, maar is dat zo. als je bedenkt wat een werk leonardo da vinci verzette, of dante, zonder alle moderne hulpmiddelen, dan kunnen wij eigenlijk maar heel weinig.  wij hebben ook zo veel minder tijd doordat we zoveel binnenkrijgen aan informatie, prikkels en vermaak, waar we eigenlijk niets aan hebben. brieven met de hand schrijven, kunnen we ons niet meer voorstellen, gewend als we zijn aan gemakkelijk kunnen herschrijven, kunnen telefoneren, snel kunnen reizen en natuurlijk even kunnen appen of e-mailen. deze w

wat een mooi verhaal. de weemoed doordrenkt de lezer terwijl hij grinnikt om het carpe-diemgedrag. max havelaar komt in mij op bij het lezen. dezelfde levensvragen worden gesteld. max bekommert zich alleen ook om de medemens, de titaantjes zijn alleen met zichzelf bezig. menig jongere zal zich herkennen in het verhaal van nescio. wikipedia over titaantjes goodreads over titaantjes boekverslagen op scholieren.com

tonio is een dik boek voor een requiem. dat zul je misschien denken als je begint met lezen. maar van der heijden sleept je mee in het ouderschap, het leven, het lijden, het rouwen en het genieten. het is een prachtig boek geworden. soms kun je niet lang erin lezen omdat het verdriet dan te uitgebreid verteld wordt om dat lang te lezen, maar dat is niet negatief bedoeld. leg het gewoon even opzij en zodra je het weer pakt weet je het weer op te pakken en grijpt het verhaal je weer even hard aan. rouwen is een kunst. een kind verliezen schijnt vreselijk te zijn. zo te kunnen rouwen als adri en mirjam doen is een kunst. ze beleven het echt, ze ondergaan het en zullen er sterk uit opstaan. ik ken meerdere mensen die niet uit de rouw om hun kind omhoogkwamen. dat is pas pijnlijk. dat blijft het hele leven doorgaan. heb maar echt verdriet en uit het maar. tonio is daar de gids voor. nu ik erover schrijf krijg ik al weer kippenvel. natuurlijk hebben critici gelijk als ze vinden dat hij zijn

woutertje pieterse is samengesteld uit de ideeën van multatuli. hij verzamelde in ideeën allerlei essays en verhalen. het is wonderlijk te bedenken dat het dus niet als een boek geschreven is, maar uiteindelijk toch tot een boek kon worden gebundeld. het boek is erg belerend door de auctoriaal verteller, maar tegelijkertijd is het ook een werk van het fin de siècle met de beschrijving van de werkelijkheid, het zich bevrijden van het standenverschil, het springen van het verhaal van plek en tijd en met de humor en natuurlijk het open einde. wat er van woutertje terecht is gekomen laat multatuli aan ons over. we mogen er zelf over verderdromen zoals woutertje wat afdroomt in het verhaal. in september schreef martijn suurenbroek een leuk stukje over dit boek op neerlandistiek.nl.

ivanov is een verrassende roman. soms met erg filosofische uitwijdingen die je twee keer leest, soms met meeslepende stukken die je pagina na pagina doen omslaan. uiteindelijk blijf je achter met een gevoel van rust. het gaat niet om ambitie en het nastreven van dromen, het leven gaat om rust, warmte en kleine dingen. door dit boek zien we hoe wij mensen elkaar gek kunnen maken, hoe we onszelf en onze waarden dan soms kwijtraken, hoe we vergeten wat we echt willen. dit boek laat ook zien hoe anders we zijn als jong volwassene en als veertiger. het leven laat ons kanten kiezen die ons leiden naar wie we worden. we kunnen niet blijven wie we waren. onze normen en waarden blijven evolueren. uiteindelijk geloven de meesten in zichzelf. naar de samenvatting op de uittrekselbank van de bieb goodreads over ivanov scholieren.com over ivanov

kees de jongen vond ik altijd een saaie titel. maar steeds vaker kwam ik het boek tegen, zodat ik het uiteindelijk toch besloot te lezen. daar heb ik geen spijt van. wat een leuk, voor ons historisch, boek. thijssen heeft de fantasie van een knaap van 11 à 12 jaar goed weten te verwoorden. ik kan mij nog herinneren dat je als kind oneindig zulke gedachten had, maar niet eerder las ik ze zo uitgebreid in een boek. wat een heerlijke naïviteit. omdat het boek ook de historische tijd op een sprekende manier beschrijft heeft het boek voor ons een meerwaarde gekregen als historische roman, terwijl het eigenlijk een sociale en ontwikkelingsroman is. op lezenvoordelijst.nl op goodreads.com op de uittrekselbank van de bieb

hype dacht ik, die gedichten van tim hofman. zijn youtube-video's zijn leuk maar grof, zijn gedichten kunnen hooguit gemakkelijk zijn. mijn verbazing was dus groot toen ik het boekje van de bieb leende doorbladerde en echt begon te lezen. wat een inventieve woordspelingen en grappige filosofieën. ideaal om voor de nederlandse lessen te gebruiken. humoristisch, creatief, soms grof, maar dat vinden scholieren juist leuk, inventief. ik kan het dus alle docenten nederlands in elk geval aanraden. wat een creatieve man is dit. mijn selectie van gedichten om in de klas te gebruiken: dag depressie! (l)even doodsangst kadoodje kim feuthanasie (v)lucht zijzoenen dit boek op goodreads samenvatting op scholieren.com (met linkjes naar recensies)

foto door herman baas (delft op zondag) dit boekje schreef een buurman, dus dan moet je dat ook echt lezen. toch duurde het nog even. drukte kwam tussen de eerste helft van het boek en de tweede helft en dat terwijl het boek maar 65 pagina's telt. de eerste helft greep het boek me nog niet echt, maar de tweede helft maakte dat goed. het is een surreëel boekje dat je het gevoel geeft te dromen, zeker in het begin. daarna wordt het grijpbaarder en in de tweede helft begint de essentie van het leven en het boekje tot je door te dringen. het is een verhaal over liefde, pijn, een relatie, over diepte, jezelf blootgeven, voelen en genieten. voelen en genieten gaat zo vaak aan ons voorbij terwijl we alweer naar de volgende serie zappen, of onze facebookpagina checken. het boekje roept op tot het intens genieten en waarderen van een relatie door dik en dun heen want het leven is een golfbeweging. soms surfen we op de toppen van de golven en soms komen we er middenin terecht en gaan we bijn

ivo de wijs bewerkte de camera obscura in 2008 tot een leuk, leesbaar boek waarin de 19e eeuw in doorklinkt. nicolaas beets schreef het boek in 1839 onder het pseudoniem hildebrand. de originele versie is te vinden op  dbnl.org.  als je in die versie de voorbeschouwingen overslaat en bij de bekende verhalen begint, is het zeker leuk om het boek ook in zijn originele versie te proeven. maar mij paste de versie van de wijs beter. hij heeft de couleur locale weten te behouden. mij zul je snel horen zeggen dat de originele versie het best is, maar in dit geval is de originele versie interessant en de hedendaagse versie het best. misschien wat het leuk geweest een verhaal ook in oorspronkelijke versie op te nemen in de bewerking zodat iedereen die het boek leest toch ook een stukje van het taalgebruik in de 19e eeuw meekrijgt, maar die is online zo beschikbaar, dus of het echt nodig is? over bewerkingen gesproken, als ik denk aan de populariteit van boeken van dick laan en enid blyton neem

het vorige boek dat ik las van anna woltz, alaska, was zo heerlijk om te lezen dat ik niet kon wachten om tussen alle serieuze literatuur, snel nog een boek van haar te lezen. deze keer las ik honderd uur nacht en het is alweer zo'n heerlijk boek. goed opgebouwd, me steeds wat informatie gevend maar niet gelijk alles, me laten meeleven en bovendien, me new york echt voor me laten zien. de actuele thematiek van de orkaan sandy, een verliefde docent die je vader is, een fobie, het boek verveelt niet. voor je het weet heb je het uit. echt reuzeleuk. samenvatting op scholieren.com reviews op goodreads.com

nederland was in de 18e eeuw, de eeuw van de verlichting, bekend om zijn tolerantie. daarmee was het land toen al een toevluchtsoord voor mensen die elders bedreigd werden door geloof of mening. de linderen kregen er zelfs wijze lesjes in in het eerste nederlandse kinderboek door hieronymus van alphen, verschenen in 1778. de meesten zullen deze schrijver wel kennen van het bekende ' jantje zag eens pruimen hangen': Keesje zag eens joden lopen, Om wat ouds! wat ouds! te kopen;    Hij werd bang, ja bleek van schrik; Hij kroop weg en begon te huilen. Pietje spotte met dat schuilen;    En zei lachend: doe als ik! Kees zei: zou jij niet ontstellen, Als je hen eens aan zag bellen?    Nee ik niet, zei Pietje toen: Waarom zou ik altijd vrezen? Je hoeft slechts bang te wezen,    Als je zélf van plan bent kwaad te doen. schrijnend als je dan deze ochtend het intolerante beleid van trump hoort, dat hij een sheriff, die verre van tolerant is en de mensenrechten schendt, gratie verleent. de

onderstaand gedicht trof mij als het mooiste lied dat er bestaat om iemand ervan te weerhouden de dood te omarmen. de metafoor van de dood wordt hierin zo duidelijk afgetekend tegen de metafoor van het leven, en in dit geval de liefde, dat het overtuigt. koude zelfzucht tegenover warmte en troost. natuurlijk, niet iedereen heeft troost en liefde om zich heen, maar je weet niet wat nog komt en warmte hebben we allemaal in ons lichaam zitten. Gedicht: Frederik van Eeden – Ellen (fragment) Ellen, eerste zang (fragment) Waarom hebt Gij den Dood zoo lief, mijn Lief? Wel ben ik niet afgunstig, maar toch schijnt Mijn leevend hart m’Uw leevend schoon meer waard Dan Hij, die zwijgend en verteerend mint, Uw stem niet wil en niet Uw oogenlicht, Maar ’t arme lijf alleen, dat het geheel Vergaan moet voor zijn koude liefdevlam. – Hij zal Uw schoon niet sparen, weet het wel! Hij is zelfzuchtig, Hij ontziet U niet, – Wat zijn Uw zoete woorden Hem, Hij zal Bleek kussen Uwen lieven, rooden mond, Hij gee

mariken blijkt gewoon een universeel meisje te zijn dat nog steeds rondloopt, een puber die misleid wordt door een meer ervaren persoon. ze wordt verleid om te genieten van het leven, zich geen zorgen te maken over misdaad of ondeugd. ik stel me zo een meisje voor in deze tijd, die lekker los leeft, drugs en drank gebruikt, anderen overhaalt om daarin mee te gaan, maar uiteindelijk inziet dat zo een leven lang te leven, geen bevrediging geeft. de wroeging komt en daarmee de verlossing. dagelijks gebeurt dit verhaal opnieuw. vrouwen en natuurlijk ook mannen vinden verlossing uit een losbandig leven (denk maar aan eus van özkan akyol) door zich te bekeren tot een geloof, door vrijwilligerswerk te gaan doen, door nuttig werk te gaan doen, door te gaan scheppen en creëren en de wereld te verrijken met mooie kunstwerken of boeken, door te zorgen dat anderen niet in dezelfde valkuil trappen. wat er nodig is om in die valkuil te trappen? soms niets, soms een tegenslag zoals bij mariken, soms

malva, een dochter met een waterhoofd, in de vergetelheid geraakt bij dichter pablo neruda . hagar heeft daarbij een moeilijk onderwerp tot hoofdpersoon van haar roman gemaakt, een zwaar gehandicapt kind, een slecht huwelijk, beroemdheid, egocentrisme, daar draait haar boek om. vragen die in het boek impliciet worden gesteld zijn vragen naar hoe je om moet gaan met het ouderschap als het je belemmert in je carrière, als het niet iets levert waarmee je kunt prijken en waarover je kunt opscheppen. terwijl het vroeger vanzelfsprekend was om kinderen te krijgen en voor je gezin te zorgen zijn we steeds individueler geworden en blijven nu al heel veel meer mensen single omdat ook een vaste relatie hebben ons al te veel in onze vrijheid beperkt. net nog zag ik een filmpje van herman pleij waarin hij uitlegt dat geluk betekent om keuzevrijheid te hebben. die keuzes worden beperkter met partners, nog meer met kinderen en nog meer met een kind dat veel zorg nodig blijft hebben. gedurfd en mooi

alexandra penrhyn lowe klinkt niet als een nederlandse schrijver en haar boeken over de laatste wachter hebben internationale allure. toch is deze trilogie van sevenster, wolfsbloed en nachtrijder in het nederlands geschreven. bewonderenswaardig gedaan, spannend, geestig op zijn tijd, fantasierijk en ook nog eens aansluitend bij actuele puberzaken. deze trilogie doet lezen, boeken verslinden, een ideaal young adult boek dus. en ik lees net dat het geen trilogie blijft, een vierde deel verschijnt 7 november. sevenster op goodreads.com verslag op scholieren.com interview met alexandra

simone van der vlugt is nu bekend om haar boeken voor young adults en volwassenen maar schrijf eerst voornamelijk jeugdliteratuur. bloedgeld is jeugdliteratuur, geschreven in 1996. ik heb inmiddels twee volwassen/ya-boeken van haar gelezen/geluisterd. deze waren niet onaardig, zeker niet haar boek over de historie van rotterdam in de oorlog (de lege stad), maar lyrisch ben ik er niet over. bloedgeld heeft hetzelfde als het boek over rotterdam, het is geschiedenis in een verhaal vervat. handig boek dus voor geschiedenis (over de voc, piraterij en armoede in die tijd). maar als je dat vergelijkt met de boeken van riordan, dan maakt vijftien jaar blijkbaar een wereld van verschil uit in de manier waarop wordt geschreven. de humor ontbreekt allereerst geheel en de dynamiek is matig. die geschiedenis, dat is echt de waarde van het boek voor mij. naar boekverslagen op scholieren.com op goodreads.com op lezenvoordelijst.nl

54 bloedstollende minuten doen je beseffen hoe ontzettend willekeurig het leven is. ieder moment kan iemand doorslaan en willekeurig op een plek mensen gaan neerschieten, of je nu aardig bent geweest of een zak, het maakt dan niets meer uit. in de recensie op nachtvlinders.nl  wordt genoemd hoe iedereen ook irrationeel reageert op het drama, terwijl een groepsactie het drama heel snel had kunnen beëindigen. maar we zijn niet opgeleid als soldaten en hebben allemaal een overlevingsdrang die ons niet als een schietschijf laat opstaan. het is een prachtig, doordringend boek, dramatisch en leerzaam. als je dit hebt gelezen, wie weet kun je dan, mocht je ooit in zo'n soort drama terechtkomen, beseffen dat je als soldaat moet optreden en je burgerschap even moet laten vallen als een masker. angst doet veel met ons. het heerst over ons leven. angst voor pijn, voor handicaps, voor statusverlies, voor armoede, voor geestelijke pijn .... in mijn blog over alaska van anna woltz speelde ook d

birk begint als een jongensboek en gaat verder als een adolescentenboek. een beklemmend boek over psychische mishandeling, schuld, isolatie en coming of age. de twee fasen van het boek zijn verwarrend voor de lezer. je denkt een vrij ongecompliceerd jongensboek te lezen wat een psychisch beklemmend adolescentendrama wordt naarmate het boek vordert. de gevoelens en gedachten in het boek moeten erg herkenbaar zijn voor kinderen in situaties als deze. natuurlijk is het boek ook leerzaam voor andere kinderen die zich leren invoelen in dit soort situatie en zich hopelijk gelukkig prijzen met een moeder die niet claimt en klampt. maar ik vraag mij af of kinderen die boek gemakkelijk uitlezen. het boek verspreid een algeheel beklemmend, verlammend en negatief gevoel. ik bleef met een zwaar gevoel achter. wat sneu die kinderen die zo geïsoleerd zijn terwijl ze opgroeien. goodreads over birk samenvatting op scholieren.com birk op lezenvoordelijst.nl

een koude naam voor een warm boek. heerlijk ontroerend, met boodschap, kennis en filosofie, om in een adem uit te lezen. dat angst een slechte leidraad is krijgt in dit boek de toevoeging dat voorzichtig zijn en voorbereid zijn zeker niet schaadt en in gevallen zelfs essentieel is, maar angst moet je niet beheersen en tegenhouden. er blijft geen leven over namelijk en leven is toch wel het belangrijkste. goodreads over dit veel-sterrenboek bas maliepaard geeft zijn mening alaska op anna's website

wat een boek, beeldend, schrijnend. akyol vertelt in interviews dat hij de vraag wil stellen in hoeverre je door je milieu bepaald bent. deterministisch, naturalistisch, de gebroeders de goncourt van 2012. eline vere gaat de ondergang tegemoet, therese raquin, germinie lacerteux en nu eus. hij belandt in de gevangenis, gered van de ondergang. akyol werd daarna schrijver, eus wellicht ook. eus op lezenvoordelijst.nl samenvatting op scholieren.com recensie op de leesfabriek.nl interview met akyol over eus 24 uur met özkan akyol op npo.nl eus op goodreads

wat een mooi en leerzaam boek over de islam is het huis van de moskee. je krijgt iraanse cultuur mee die anders niet snel bekend zou worden. ik las dat komrij en pam moeite met het boek hadden, toen het uitkwam. het boek zou onvermijdelijke radicale van de islam aantonen. we zouden dat allemaal niet willen weten. bovendien vonden ze het een simpel boek, een pietje bell-verhaal. zo kan ik het absoluut niet zien, maar tijden zijn inmiddels ook al weer veranderd. we moeten de islam wel accepteren en integreren en begrip ervan zal ons het gemakkelijker maken. de vreedzame aga djan is een mooi voorbeeld van het rustige en poëtische karakter van de islam die de boventoon moet voeren. de radicalisering moeten we tegen zien te houden. op de uittrekselbank van de bieb (voor abonnees) verslag op scholieren.com

tongkat, de titel is mysterieus, maar niet aantrekkelijk en zo bleek ook dit boek voor mij te zijn. stilistisch is het meesterlijk, dus de prijzen zijn hem gegund, maar wat een naar gevoel houd je over aan dit boek. het is ongrijpbaar, vies, gewelddadig, deprimerend ... het kan zijn dat dit boek juist heel effectief is om ons weer met beide benen in onze eigen wereld te zetten, het kan zijn dat een figuur als trump, na het lezen van een boek als dit, eindelijk het nut van het klimaat redden inziet, maar ik denk dat figuren als trump deze boeken op de brandstapel gooien. goodreads over tongkat twee verslagen op scholieren.com

rits, kort voor maurits, is 13 jaar en zijn leven staat op zijn kop. we leven mee met deze rits via het boek dat hij schrijft over wat hij meemaakt. we zien hem zijn leven weer terugdraaien naar een stabiele stand en we kunnen meevoelen met zijn moeilijke momenten, zijn grappige momenten en we kunnen hem vooral waarderen om zijn ondernemendheid. in plaats van bij de pakken neerzitten, neemt hij zijn leven in de hand en geeft het een betere fundering. dat daarbij ook anderen een stevigere basis krijgen is aan hem en aan zijn doorzettingsvermogen te danken. het is een zomer om nooit te vergeten. dit boek moet pubers die het allemaal even niet zien zitten, met lastige ouders (heeft elke puber), rare familie en egocentrische vrienden, een handleiding bieden om vooral snel uit die diepe kuil omhoog te komen. rits doet dit door geïnteresseerd en ondernemend te zijn, door te schrijven als hij het moeilijk heeft en vooral door veel te vragen en door keuzes te maken. samenvattingen op scholiere

voor wie nootebooms reisverhalen kent is dit boek een openbaring. het begin viel me zwaar. de thematiek is zwaar. zelfmoord, chaos, eenzaamheid, de meningen verschillen. zeker in het begin wordt de nadruk op de zelfmoord gelegd. maar gaandeweg wende ik aan het anders zijn van het boek en ging ik het waarderen als een mooi nooteboom-geheel. de observaties zijn gelijk aan die in de reisverhalen en je krijgt een warm gevoel naar het leven toe. samenvattingen op scholieren.com lezenvoordelijst.nl over rituelen op literatuurgeschiedenis.nl

de greppel is de plek waar je kunt nadenken in het land van herkomst van de vrouw van de burgemeester van amsterdam, vlakbij haar geboortehuis. de greppel is ook de plek waar haar grootouders ooit gevonden werden na een afrekening. het wordt gesuggereerd en niet expliciet gemaakt, zoals veel in het boek. het boek zit vol filosofische overwegingen, over het bestaan, over dood en leven, over ouder worden, over het huwelijk, over overspel, over liefde, over de natuur, over het milieu ... het boek maakt ook veel niet expliciet; denkt de burgemeester werkelijk dat de ziel van zijn moeder in de lijster huist, dat zijn vader zijn moeder heeft vermoord, dat de broer van zijn vrouw haar minnaar heeft aangevallen ... dit boek zoemt na in je hoofd en in je bestaan, vooral als je getrouwd bent. want het huwelijk speelt toch wel de hoofdrol in dit boek. het huwelijk van de ouders van de burgemeester en het huwelijk van de burgemeester zelf. stel je voor dat je na dertig jaar huwelijk eigenlijk nog

in kroonsz verkent kunst de grenzen tussen leven en dood op een spannende en intrigerende manier. ik las commentaar op het boek waarin men zich afvraagt of een young adult de filosofie in het boek wel kan bevatten. ditzelfde kwam bij mij op want het is een pittig boek. maar we moeten de jeugd niet onderschatten. als je bedenkt dat ze op die leeftijd ook tolkien kunnen lezen of de wereld van sofie, dan kan dit boek zeker heel inspirerend zijn. juist een boek als dit kan de jonge lezer optillen naar een hoger niveau, met de mengeling van historische en moderne thriller, filosofie, geschiedenis en fantasie. petje af voor kunst die zich enorm heeft ingespannen om wetenschap, kennis, filosofie en geschiedenis in onze moderne tijd te integreren. de overpeinzingen van wessel over leven en dood zijn bovendien een onderwerp waarmee zeker pubers soms intensief bezig zijn in die overgangsperiode van kind naar volwassene, naar eigen verantwoordelijk in alle onzekerheid. mooi. kroonsz op goodreads.

een eyeopener voor wie meer over curaçao wil leren. hoewel dubbelspel in 1973 werd geschreven schijnt het nog steeds een goed inzicht te geven in het denken en leven van de mensen op curaçao. dit alles is vervat in een verhaal over een dominospel op zondagmiddag. in de reviews op goodreads.com  kun je lezen dat er lezers zijn die vooral het begin van het boek heel stug en saai vinden. het boek moet inderdaad op gang komen, maar ook dat langzame begin is inherent aan de cultuur van het eiland. dat begin bouwt wel het fundament voor de rest van het verhaal. daarbij moet ik dan weer denken aan het fundament van het huis van één van de hoofdrolspelers. dat fundament ligt er al jaren, is al bijna weer vergaan, maar het huis volgt nog niet. op het fundament van dit verhaal heeft arion echter een heel mooi huis gebouwd, een verrassend huis, een treurig huis, een idealistisch huis. lezenvoordelijst.nl over dubbelspel informatie op literatuurgeschiedenis.nl

grunberg schreef met de man zonder ziekte een heerlijke fatalistische roman. vanaf het begin is het de lezer duidelijk dat het met sam niet goed gaat aflopen. hij gaat zijn ondergang willens en wetens tegemoet, een eline vere van de 21ste eeuw. nee, dat laatste gaat niet echt op. sam blijft actief en bezig terwijl eline totaal passief was in haar fatalisme. grunberg laat ons de vervreemding voelen die je kan overkomen als je je vaste structuur kwijt bent, als gebeurtenissen grip krijgen op de regelmaat en voorspelbaarheid die je gewend bent. na het lezen van dit boek besef je eens te meer, dat je leven niet is zoals het is, maar dat het nu is wat het is en morgen misschien iets heel anders. nachtmerries liggen op de loer, een auto-ongeluk, een hersenbloeding, een natuurramp, een kernramp en wat doen we dan, wat kunnen we dan, wat zijn we dan nog. weten we zelf dan nog wel wie of wat we zijn ... een recensie op trouw.nl een boekverslag op scholieren.com een vlogboek over deze grunberg

surrealisme in de kunst staat voor de periode vanaf ongeveer 1920 waarin de kunstenaars voorbij de realiteit gingen in hun werken; denk daarbij aan magritte, dalí en miró. wat ons opviel bij het overzicht van surrealisme in boymans, is het universele van surrealisme. het was er eigenlijk altijd en zal er ook altijd zijn. denk maar eens aan de werken van hjeronimus bosch. zal het onze neiging zijn om te dromen en te wensen, dat we de realiteit graag anders maken? in elk geval is het ook heel makkelijk om meer over te brengen dan de realiteit kan. juist het andere is de betekenisdrager in de surrealistische beelden. mijn associatie met surrealistische beelden is toch altijd al snel die van een sentimentele kunstenaar. zo'n kunstenaar wil per se meer zeggen dan de werkelijkheid ons vertelt. een mooi overzicht van het surrealisme vind je tot 28 mei in boymans in rotterdam:  http://surrealismeinboijmans.nl/ . de tentoonstelling is wat verwarrend in opzet, aan de hand van verzamelaars, m

het hebzuchtgas, een sprookje voor jong en oud van jan terlouw is helemaal mijn boek. sprookjes en mythen laten altijd de essentie van het leven zien en dit sprookje gaat over onze toekomst, een groene wereld of een supernatte wereld waarin veel landen overstromen. het gaat over de opwarming van de aarde, over fossiele brandstoffen die toch echt vervangen moeten worden. natuurlijk heeft terlouw een mooie rol toebedeeld aan de jeugd en is de essentie in zijn boek dat ouders, ook al zijn ze nog zo hebzuchtig, toch altijd uiteindelijk alles doen voor hun kinderen. ze zien alleen lang niet altijd dat alles voor je kinderen doen niet inhoudt dat ze zoveel mogelijk geld moeten verdienen en succesvol moeten zijn, maar dat ze vooral liefde moeten geven en om de aarde moeten geven. heerlijk. was het maar echt zo en zagen mensen als trump dit ook maar zo. dit boek is weer zo goed opgezet. soms denk je: 'dit kennen we wel, dit is te voorspelbaar' en toch weet terlouw je te grijpen en te b

dros weet de wereld van de griekse verhalen fantastisch tot leven te wekken in haar boek 'griekse mythen'. ze verwoordt en verbeeldt de bekende verhalen in een een meeslepend verhaal dat bij deze tijd past. oude verhalen in een nieuw jasje van woorden zonder dat ze de sfeer van het oude verliezen. die helden en goden lieten zich wel erg leiden door hun lusten en lasten zonder daarbij heel rationeel te zijn. elk verhaal is een leerzame les voor de trumps en wilders van nu om vooral onze gevoelens niet te laten overheersen en te blijven nadenken. we zijn nu toch wel verder dan een paar duizend jaar terug? voor alle lezers van de boeken van rick riordan is dit boek een must. het vormt een solide basis voor de avonturen van percy en consorten en vergroot het begrip en de herkenbaarheid. recensie door rein swart

pizzamaffia is misschien wel het meest bekende boek onder middelbare scholieren, puur door de filmversie die ze bijna allemaal wel minstens één keer gezien hebben. dat is iets wat boudou toch mooi voor elkaar heeft gekregen. het zien van de film brengt het lezen van het boek ineens veel dichterbij en dat is iets dat bij de pubers van tegenwoordig niet altijd gemakkelijk is. maar pizzamaffia is ook een meeslepend, tot de verbeelding van pubers sprekend verhaal. de taal is grijpbaar, het verhaal en de omgeving is grijpbaar ... het verhaal is beeldend sterk geschreven. het lag voor de hand dat dit verhaal verfilmd moest worden. ik ben benieuwd naar zijn andere boeken. linkje naar een verslag op scholieren.com lezenvoordelijst over pizzamaffia informatie over de schrijver op leesplein.nl

tja, wat moet ik zeggen van dit boek van robert anker. het is vreemd, enerverend en toch ook fascinerend. het taalgebruik, de zinsopbouw, is enerverend. normaal gesproken lees ik een boek ook nog voor het slapen gaan om te ontspannen, maar anker schrijft dynamische zinnen die mijn hart sneller deden kloppen alsof je zelf in gesprek bent. geen leesvoer voor in bed dus voor mij. de groene amsterdammer noemde het 'knalschrijven', het parool spreekt over een 'vitale soap'. maar wel knap dat hij dat weet te doen. nog zo'n mooi element aan het boek is de herkenbare wereld van rotterdam, amsterdam en parijs. hij weet locaties goed te beschrijven. het thema ligt mij minder. een beroemde violiste met een burnout, een succesvolle zakenman in de haven van rotterdam, een dominee die vreemdgaat, overpeinzingen over wat het meeste waard is in het leven, seks, geld, muziek, religie of toch de liefde, de ware liefde. waarschijnlijk geeft iedereen die het boek leest daar een eigen i

so i am a disaster. a teacher to be, not being able to handle difficult classes. not really a good start for a new career. why are these kids so negative, so searching for trouble, so rebellious in a destructive way. i must confess, i am not the most structured teacher. i am flexible and organised but not very-structured. live is not structured in my opinion. live should be lived disciplined, flexible and creative; friendly, social and organised. ©Shutterstock.com/Monkey Business Images searching for an answer how to handle these classes, i came upon structured lessons, being severe, not allowing any exceptions, not really my way of handling. i am severe, but in a way that i want students to take their own responsibility. i think they should be able to handle exceptions, changes and surprises. i want them to enjoy lessons, because they have a goal. dream on, my dear. next step: crying, no. shouting, no. giving up, i have to. students have a right to have good lessons, and i can

#selfie van caja cazemier is niet mijn boek. op de achterkant van het boek staat: "een beangstigend realistisch boek. mirtes verhaal kan iedereen overkomen!" en zo is het maar net. het is beangstigend als je bedenkt dat je soms niet meer goed nadenkt en je laat meeslepen door gevoelens en lusten. pubers zeker zijn bezig met hun lusten, gevoelens en identiteitsontwikkeling en als je een boek als dit leest, kun je alleen maar hopen dat jouw pubers net een sprankje common sense hebben, waardoor hun gevoelens en lusten dan toch worden bedwongen. want dat ouders daar niet altijd een ondersteunende rol in kunnen spelen is duidelijk als je de puber-ouderrelatie kent. soms zijn ze toegankelijk en vertrouwen ze je, soms ook niet. en dat is ook natuurlijk. ze zijn zich aan het losmaken en die balans schommelt zo sterk. maar ja, dit boek. het gaf mee een naar gevoel. hopelijk is het voor veel pubers een leerzaam boek. want op het moment dat je puber jouw niet vertrouwt maar wel een boek

lekker spannend, die boeken van mel wallis de vries. verrassend door de perspectiefwisseling. dit boek laat de spanningen op een school zien, een beetje zoals in 2c van mirjam mous. de ontwikkelingen in de klas zijn wel extreem. gelukkig maken we dat in het echt maar zelden mee. als locatie koos wallis de vries vlieland tijdens een storm. een mooie plek voor lekker griezelen. ik moest denken aan een serie die ik zag, trapped. dat speelde zich af op ijsland tijdens een sneeuwstorm. door de storm was een dorp, waar juist een lijk werd gevonden, geïsoleerd van de buitenwereld en moest het probleem van binnenuit worden opgelost.

eerder schreef ik al over dit onderwerp in deze post . nu kwam ik in wetenschappelijk onderzoek deze formeler geformuleerde redenen tegen: literaire vorming draagt bij tot de ontwikkeling van de persoonlijkheid van de leerlingen; literatuur zet leerlingen aan om te reflecteren over hun emoties, over verschillen, over de wereld, etc.; het literatuuronderwijs is de enige vorm van onderwijs waarbij een literair w erk beschouwd en bestudeerd wordt als een autonoom kunstwerk; het lezen van literatuur biedt mensen kennis en waarden die niet via cursussen of leeromgevingen verworven kunnen worden. tja. zo is het maar net. en het is nog eens heel leuk ook. wil je meer lezen over zulk formeel onderzoek naar literatuur, deze redenen komen uit een publicatie over literatuuronderwijs  op taalunieversum.org.

suezkade van jan siebelink is een verademing na het beklemmende knielen op een bed violen. toch loopt het ook met deze hoofdpersoon niet goed af en dat heb je al door op de eerste pagina van het boek. natuurlijk hoop je ook niet te veel op een goede afloop als je siebelink kent. het boek bevat veel intertekstuele verwijzingen naar franse literatuur en naar franse filosofen. daarmee is het boek voor frans-liefhebbers een must om te lezen. de schoolcultuur wordt vanuit de visie van de typische marc cordesius, docent frans, beschreven. hij is docent frans om regelmaat in zijn leven te creëren. geld heeft hij niet nodig. hij geeft gedreven les op hoog niveau, waar veel andere docenten het niveau laten zakken. slechte cijfers betekent een slechte docent. niemand wil op dit manier aan de schandpaal genageld worden tijdens de rapportenvergadering, niemand behalve de docent duits. hij wordt steeds genadeloos afgemaakt door zijn collega's onder aanvoering van de conrector. naast de liefde v

de lege stad van simone van der vlugt is een mooie historische roman voor wie meer wil weten over de tweede wereldoorlog. ze beschrijft de dilemma's die de mensen hadden in die tijd. wij weten achteraf vaak zo goed welke keuzes de mensen toen hadden moeten maken, maar als je er middenin zit, zonder goed informatie .... rotterdam is de plaats waar het zich allemaal afspeelde, aleppo is de stad waar het zich nu allemaal afspeelt... van der vlugt heeft het verhaal en de geschiedenis op een meeslepende manier beschreven al komt het boek door het taalgebruik en de zinsopbouw eerder over als jeugdliteratuur dan als een roman voor volwassenen. het is dat de hoofdpersoon een volwassen vrouw is. dit boek op goodreads.com dit boek op scholieren.com

verzamel de liefde van bart moeyaert is een echt te zijn of niet boek met filosofische en gevoelige gedichten over liefde en afscheid. wat kun je er meer over zeggen. gedichten spreken voor iedereen anders, maar dat ze spreken, deze sieraadjes van moeyaert, dat staat als een paal boven water. goodreads over dit boek bart moeyaerts website youtube-filmpje van bart over deze bundel naar een interview op meandermagazine.net

marcel roijaards heeft een prachtig, meeslepend verhaal geschreven met zijn boek rebel met vleugels. hij heeft de dramatische mythe omgetoverd tot een positief en vrolijk carpe diem en liefdes- en vriendschapsverhaal. inventief is de manier waarop het verhaal verteld wordt door middel van een verboden voordracht in het openluchttheater. de gevoelens zijn herkenbaar, de woorden zijn beeldend en het verhaal van icarus is aantrekkelijk en meeslepend. meer over het boek op de website van marcel roijaards recensie van bas maliepaard

özkan akyol schreef het volgende in een column in het ad : "dankzij boeken ontworstelde ik me aan een milieu dat een somber vooruitzicht bood. door het lezen van simon carmiggelt, willem elsschot en j.c. bloem wist ik gedachten en gevoelens die ik altijd had, maar nooit kon ontrafelen, op een begrijpelijke manier onder woorden te brengen - letterlijk. de literatuur bracht me in nieuwe onbekende werelden, die mijn horizon breder maakten, zodat ik leerde associëren en ontcijferen." wat een mooie reclame voor het lezen. wat formeler en saaier zeggen de schrijvers van nederlands in de onderbouw "verhalen zijn voor ons plezier geschreven en bedoeld om ons mee te nemen naar een wereld waarin meer kan en andere dingen gebeuren dan we gewend zijn, de wereld van fantasie." (bonset, de Boer, ekens 2015) lezen en het plezier in lezen houdt veel mensen, vooral docenten en uitgevers, bezig in deze tijd waarin we korte berichtjes op onze telefoons lezen, ondertiteling bij series

ik kende het boek van reputatie, ik, jan cremer, revolutionair, schandalig, taboe-doorbrekend. wat mij verbaast is dat mensen werkelijk dachten dat het allemaal autobiografisch is. het zijn te veel avonturen en ze zijn te spectaculair. wat een levendige fantasie en verbeeldingskracht. natuurlijk was jan cremer geen lieverdje en zullen veel verhalen dicht bij de waarheid liggen, maar fictie blijft fictie. als aankomend docent heb ik me er een voorstelling van gemaakt hoe het zal zijn om zo'n kwajongen als hij afschildert in zijn boek, in je klas te hebben. stel je toch eens voor. veel talent, maar geen stopknop, geen remmen, geen zitvlees. inmiddels zijn speciale scholen daarop ingesteld, maar toch. daar heb je dan een hele uitdaging aan. een verslag op scholieren.com wikipedia over jan cremer

kappen is een echt sleeboek. mijn pubers kijken op haar boeken neer, maar omdat een paar boeken moet lezen voor mijn opleiding lees ik ze wel en zie de goede dingen erin. het zijn natuurlijk een soort soaps in boekvorm, maar de gevoelens en gedachten zijn die van ons allemaal en zeker die van middelbare scholieren. het is louterend en leerzaam om te lezen waarom mensen beslissingen nemen die ze nemen, hoe iedereen op zijn tijd door gebeurtenissen wordt overweldigd en de verkeerde stap doet. slee verwoord dat echt heel goed. kappen op lezenvoordelijst trailer van de verfilming van kappen!

wie kent dat gevoel niet, het gevoel nooit meer te kunnen slapen. de één kent het door het drukke leven, de ander door gepieker, of misschien wel door ziekte of pijn. het is een moedeloos gevoel. de mens kan niet zonder slapen. de titel van hermans boek vertelt ons daarom al veel over het overheersende gevoel in het boek. maar tegelijk is het ook heel bemoedigend. de hoofdpersoon alfred geeft niet op, geeft zich niet toe aan de moedeloosheid, aan de tegenslagen, pijn, vermoeidheid, muggen, vliegen, regen en kou. hij gaat door en komt weer thuis, geschonden en herboren. hij heeft zich bevrijd van het verlies van zijn vader dat op hem drukt vanaf de dood van zijn vader als hij zeven is. deze bevrijding wordt bekroond met twee manchetknopen met een meteorietsteen erin die zijn vader nog voor hem gekocht heeft. niet alleen heeft hij zichzelf bevrijd van de dood van zijn vader, ook zijn moeder deed dat tegelijkertijd door de knopen te geven voordat hij promoveert, voordat hij het leven dat

de eeuwige vraag van leerlingen op de middelbare school is waarom ze toch zoveel nederlands moeten leren terwijl ze het al goed spreken. ze kunnen zich toch verstaanbaar maken. iedereen begrijpt wat ze willen zeggen, zelfs als ze niet goed nederlands spreken. dan kun je verwijzen naar sollicitatiebrieven en -gesprekken waarbij ze in de toekomst toch echt niet op hun taalgebruik een baan zouden willen mislopen. maar dat hebben ze al zo vaak gehoord en het maakt geen indruk meer. taalkundige marc van oostendorp schrijft nu net een stukje in de nieuwsbrief van neerlandistiek, dat misschien weer nieuwe indruk maakt: "Taal ligt aan de basis van de samenleving: zonder taal zijn de ingewikkelde afspraken, contracten, regels, waarop de samenleving gebouwd is niet denkbaar. Taal is bovendien hét instrument bij uitstek van de politicus: alles wat hij maakt is gemaakt van taal (amendementen, resoluties, wetsvoorstellen), al zijn handwerk bestaat grotendeels uit taal (argumenteren, overtuigen

vorige week kwam christiaan weijts in nrc met een nieuw opinie over de literatuurlijst op de nederlandse scholen. eerder al kraakte hij die af. nu stelt hij dat hij het mis had, want het is nog veel erger allemaal. zijn oplossing is om literatuur los te weken uit de talen en te plaatsen bij de kunstvakken. dat klinkt mij als kunsthistorica en gesjeesde literatuurwetenschapper als muziek in de oren. fantastische combinatie die zeker gemaakt moet worden, maar literatuur heeft ook een plaats bij de talen nodig. literatuur is afhankelijk van taal, is taal en omdat docenten te druk zijn met de grammatica, spelling, schrijf- en leesvaardigheid om hun leerlingen klaar te stomen voor het examen, moet dat niet betekenen dat de literatuur er geen plaats in heeft. integreer de literatuur in je lessen zoals ze op een vrije school vaak doen. hans en monique hagen verzamelden gedichten over taal . ideaal om te gebruiken in je lessen. waarom altijd weer die saaie voorbeeldzinnetjes en niet gewoon elk

het rad van fortuin is een echt thea beckman-boek. deze roman over de honderdjarige oorlog leert kinderen veel over de geschiedenis, is meeslepend, stoer, spannend en vooral ook vol met levenslessen. als je dit boek leest dan snap je de finesses van een oorlog in de middeleeuwen. het dubbele en onrechtvaardige, het wrede. het overleven en leven, het dromen en doorgaan. met de vele namen in het boek is het zeker geen gemakkelijk boek voor kinderen om te lezen, maar meeslepende dramatiek zorgt voor aandachtige lezers. door de focalisatie vanuit meerdere personages, verschillend in leeftijd, kan een breed publiek zich met het verhaal identificeren, of je nu puber, prepuber of volwassen bent, de levenswijsheden en het fascinerende verhaal uit de franse en spaanse geschiedenis boeit. en hoewel het in de middeleeuwen vooral om mannen draait, is het boek ook een ode aan de allesbepalende rol van vrouwen. op p. 324-325 staat daarover "altijd doemen achter die machtige mannen de stille sch