de eerste roman van jan wolkers. sinds ik die las is het voor mij allereerst een boek en daarna pas een kapsel. de roman maakt dus indruk, maar ik vond het geen leuk boek. het is knap hoe je meegezogen wordt in een ziekelijke geest in een vreselijke tijd, maar het zuigt mij te veel me in de somberheid van het leven. ik wil steeds roepen, man, pak jezelf eens aan. beheers je. en daartegenover staan weinig mooie beelden, die soms zo'n boek toch schoonheid geven.maar inmiddels weet ik ook dat een boek over tien jaar hele andere kanten van zijn verhaal aan je kan laten zien. dus over tien jaar lees ik het nog eens en wie weet lees ik dan schoonheid en kracht in het verhaal.
goodreads over kort amerikaans
de volkskrant over kort amerikaans
dick matema over de verstripping van het boek