dutch marginal

deze man kan zo boeiend schrijven. twee delen van de sleedoorn-trilogie heb ik nu geluisterd en ik kan niet wachten tot ik het derde deel kan lezen. heerlijke historische spanning, met codes, geheime boodschappen, feitjes en weetjes en humor. een dodelijke combinatie dus, die je langer laat lezen in bed dan je plan was en die je toch nog even laat lezen, terwijl je eigenlijk moet studeren. het verhaal speelt zich af in londen, maar de schrijver is een canadees, een canadese onderzoeker nog wel. dat laat zich raden door de gedetailleerde kennis over gangbare geneesmiddelen in de 17e eeuw. het verhaal draait namelijk om een apotheek, de sleedoorn. deze trilogie is het debuut van kevin sands en leverde hem een lange rij prijzen op. naar de boekenwebsite van kevin sands een recensie op chicklit.nl een recensie op coolesuggesties.nl

superjuffie, kattensoep en nu villa fien. ik vind ze allemaal leuk. heerlijk ongecompliceerd en spannend. alles is zo rechtlijnig en duidelijk in de boeken van schotveld. we maken het leven veel te ingewikkeld, dat denk ik als ik haar boeken lees. en dan nog de leuke tekeningetjes van annet schaap erbij. het doet mij denken aan roald dahl en quentin blake. jacques vriens over villa fien janneke schotveld over villa fien

ik had een moeizaam begin met dit boek, maar gaandeweg werd ik meegesleept en wilde ik meer leren over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. het verhaal speelt namelijk in 1595, een onrustige tijd ten tijde van de spaanse overheersing, de geloofstwisten, stadhouderschap en meer. vooral ook leuk voor mij door de locatie waarop dit verhaal zich afspeelt, namelijk, de mooie stad delft. het boek is negentiende eeuws dus de stijl is niet snel en vlot zoals we nu gewend zijn, maar eenmaal gegrepen door het verhaal, kom je heerlijk tot rust en leef je mee met een paar mensen in de 16e eeuw. een verslag op scholieren.com naar het boek op dbnl.org over bosboom-toussaint op wikipedia

het kinderboekenweekgeschenk van 2017 is kattensoep van janneke schotveld. wil je eens even ongecompliceerd lezen, lees dan dit boekje. je leest het snel even tussendoor en het geeft je dat feelgood-gevoel dat je soms zo hard kunt gebruiken. het grappige van dit boekje is dat het bevolkt wordt door types zonder dat het  te fantastisch wordt. je kunt je voorstellen dat het in het echt toch ook bijna zo gebeurt. katten verdwijnen soms in bosjes tegelijk, slangenshows bestaan, kruidenmengers ook. in rotterdam loop ik tegenwoordig vaak langs zo'n chinees kruidenkabinet. wie weet wat een werkzame mengsels je daar kunt kopen. ik hou het bij mijn eigen mengsels tot nu toe, een beetje geelwortel, gember en kaneel door mijn ochtendthee. maar verder over het boekje. feel good dus, typisch en toch realistisch. heb je het nog ongelezen liggen thuis, lees het dan met de kerstdagen. het warme gevoel van saamhorigheid en daadkracht zal versterkt worden. en waarschijnlijk sta je daarna op om puddi...

in de naam van de hond is een bundel met grote gedichten. het zijn taalspelerijen die eigenlijk kleine verhaaltjes zijn, of zijn het gewoon aaneengeregen zinnen? ik vind het heel leuk om een bundel als deze eens te lezen. je kunt er ook steeds weer in kijken om weer nieuwe woordspelletjes te ontdekken, maar het ontroert me niet en het boeit me ook niet. pfeijffer maakt in deze bundel poëzie die voor iedereen anders is, niets is de waarheid en slechts kleine beelden liggen vast. het doet me denken aan peter verhelsts tongkat . ook dat is een aaneenschakeling van beelden en verhalen die absurd worden, niet kloppen, van het een in het ander overgaan. maar waar tongkat nog een verhaal heeft, of eigenlijk stukjes van een verhaal, heeft een gedicht geen vastigheid meer. soms een gedicht in een gedicht, soms weten we door de titel of door één zin, welke kan we op worden gestuurd. het is natuurlijk heel avontuurlijk, maar mijn smaak is het niet. dat komt misschien nog, ooit. want soms ben je e...

team mortis is een geheime dienst van pubers. van den eynde maakt er leuke puberboeken van, maar toch hapert er af en toe wat bij het verhaal. waar de alex riderverhalen van horowitz mij onherroepelijk meeslepen blijf ik toch wat meer buiten het verhaal staan bij team mortis. de plots zijn spannend genoeg, het zijn de personages die je toch niet helemaal grijpen. maar wie weet ligt dat aan mij. tenslotte ben ik een volwassen lezer en identificeer ik me niet gemakkelijk meer met een puber van 15 of 16 jaar. kijk ook eens naar de recensies hieronder. een recensie op hebban.nl een recensie op kinderboeken.blog.nl

vergelding van tim bowler staat beschreven als een psychologische jeugdthriller. het boek is dan ook geschikt voor jeugd vanaf 13 jaar. het begin kwam op mij het meest eng over omdat je dan het minst kunt plaatsen wat er aan de hand is en vreest voor een slechte afloop voor de hoofdpersoon, maya. ik had daar even moeite om door te lezen, omdat het misschien ook een beetje te veel leek te wijzen op buitenaardse aanwezigheid van iets. achteraf waardeer ik dat vreemde begin des te meer, omdat het duidelijk maakt hoe we in onze hoofden al snel onverklaarbare zaken willen toeschrijven aan buitenaardsheid, terwijl de verklaring binnen ons bereik is. een stukje mysterie blijft behouden aan het eind. een ander pluspunt van het boek, want we moeten niet alles in het leven kunnen beredeneren en verklaren. vrijheid ligt nu juist in het onverklaarbare en gevoelsmatige deel van het leven. goodreads over vergelding of buried thunder naar de website van de schrijver (engels) lees-wijzer.be over verge...

max havelaar is oneindig besproken en bekend van het fairtrade-merk. wat ik vergeten was was de gelaagdheid en het fictieve experiment van multatuli. natuurlijk wist ik nog wel dat er lagen in het verhaal zaten, maar het moderne karakter ervan was me niet bijgebleven. wat 20ste eeuwse schrijvers voor mij leken toe te voegen aan het post-structuralisme, was eigenlijk gewoon een moderniseren van de experimenten van multatuli. we denken altijd dat we meer weten en kunnen dan vroeger, maar is dat zo. als je bedenkt wat een werk leonardo da vinci verzette, of dante, zonder alle moderne hulpmiddelen, dan kunnen wij eigenlijk maar heel weinig.  wij hebben ook zo veel minder tijd doordat we zoveel binnenkrijgen aan informatie, prikkels en vermaak, waar we eigenlijk niets aan hebben. brieven met de hand schrijven, kunnen we ons niet meer voorstellen, gewend als we zijn aan gemakkelijk kunnen herschrijven, kunnen telefoneren, snel kunnen reizen en natuurlijk even kunnen appen of e-mailen. de...

wat een mooi verhaal. de weemoed doordrenkt de lezer terwijl hij grinnikt om het carpe-diemgedrag. max havelaar komt in mij op bij het lezen. dezelfde levensvragen worden gesteld. max bekommert zich alleen ook om de medemens, de titaantjes zijn alleen met zichzelf bezig. menig jongere zal zich herkennen in het verhaal van nescio. wikipedia over titaantjes goodreads over titaantjes boekverslagen op scholieren.com

tonio is een dik boek voor een requiem. dat zul je misschien denken als je begint met lezen. maar van der heijden sleept je mee in het ouderschap, het leven, het lijden, het rouwen en het genieten. het is een prachtig boek geworden. soms kun je niet lang erin lezen omdat het verdriet dan te uitgebreid verteld wordt om dat lang te lezen, maar dat is niet negatief bedoeld. leg het gewoon even opzij en zodra je het weer pakt weet je het weer op te pakken en grijpt het verhaal je weer even hard aan. rouwen is een kunst. een kind verliezen schijnt vreselijk te zijn. zo te kunnen rouwen als adri en mirjam doen is een kunst. ze beleven het echt, ze ondergaan het en zullen er sterk uit opstaan. ik ken meerdere mensen die niet uit de rouw om hun kind omhoogkwamen. dat is pas pijnlijk. dat blijft het hele leven doorgaan. heb maar echt verdriet en uit het maar. tonio is daar de gids voor. nu ik erover schrijf krijg ik al weer kippenvel. natuurlijk hebben critici gelijk als ze vinden dat hij zijn ...

woutertje pieterse is samengesteld uit de ideeën van multatuli. hij verzamelde in ideeën allerlei essays en verhalen. het is wonderlijk te bedenken dat het dus niet als een boek geschreven is, maar uiteindelijk toch tot een boek kon worden gebundeld. het boek is erg belerend door de auctoriaal verteller, maar tegelijkertijd is het ook een werk van het fin de siècle met de beschrijving van de werkelijkheid, het zich bevrijden van het standenverschil, het springen van het verhaal van plek en tijd en met de humor en natuurlijk het open einde. wat er van woutertje terecht is gekomen laat multatuli aan ons over. we mogen er zelf over verderdromen zoals woutertje wat afdroomt in het verhaal. in september schreef martijn suurenbroek een leuk stukje over dit boek op neerlandistiek.nl.

ivanov is een verrassende roman. soms met erg filosofische uitwijdingen die je twee keer leest, soms met meeslepende stukken die je pagina na pagina doen omslaan. uiteindelijk blijf je achter met een gevoel van rust. het gaat niet om ambitie en het nastreven van dromen, het leven gaat om rust, warmte en kleine dingen. door dit boek zien we hoe wij mensen elkaar gek kunnen maken, hoe we onszelf en onze waarden dan soms kwijtraken, hoe we vergeten wat we echt willen. dit boek laat ook zien hoe anders we zijn als jong volwassene en als veertiger. het leven laat ons kanten kiezen die ons leiden naar wie we worden. we kunnen niet blijven wie we waren. onze normen en waarden blijven evolueren. uiteindelijk geloven de meesten in zichzelf. naar de samenvatting op de uittrekselbank van de bieb goodreads over ivanov scholieren.com over ivanov

kees de jongen vond ik altijd een saaie titel. maar steeds vaker kwam ik het boek tegen, zodat ik het uiteindelijk toch besloot te lezen. daar heb ik geen spijt van. wat een leuk, voor ons historisch, boek. thijssen heeft de fantasie van een knaap van 11 à 12 jaar goed weten te verwoorden. ik kan mij nog herinneren dat je als kind oneindig zulke gedachten had, maar niet eerder las ik ze zo uitgebreid in een boek. wat een heerlijke naïviteit. omdat het boek ook de historische tijd op een sprekende manier beschrijft heeft het boek voor ons een meerwaarde gekregen als historische roman, terwijl het eigenlijk een sociale en ontwikkelingsroman is. op lezenvoordelijst.nl op goodreads.com op de uittrekselbank van de bieb