dutch marginal

ken je dat. de aannemer van de buren heeft zijn reclamebord aan jouw pand vastgemaakt, de bussen van de verbouwers blokkeren iedere dag weer je doorgang en genadeloos wordt er geboord en gezaagd zonder overleg als dat toevallig jouw terrein betreft. je bent een zeur als je iets zegt en verder gaan ze maar meer, diep zuchtend om zo'n ontzettend irritante buur. dagenlang was het huis vergeven van sigarerook zodat het in het weekend zelfs verschraald rook en om iedere activiteit zoals bedden uitkloppen werd hartelijk gelachen. je voelt je een gevangene in eigen huis want ze geven je feilloos het gevoel dat je niets te vertellen hebt. was iedereen maar gewoon aardig en vriendelijk, rekening houdend met elkaar, wat zouden we dan ontspannen zijn. zaterdag op de opschoondag tijdens het opruimen van een plantsoen, kreeg ik medelijden met de onkruidwieders van de gemeente die deze week weer bezig zijn daar, tussen misschien wel honderd hondedrollen. buren hebben de plantepotten voor de deur...

de verderver bederft alles. wie denkt dat niet als je weer domme uitspraak van wilders of een foto van poetin in de krant ziet, of na de zelfmoord met een vliegtuig vol levenslustige mensen. en dan heb je nog is en boko haram en nog veel meer verderfelijks. ken je de verderver? het is de grote uitdaging van de geestenjager in het tweede deel, geschreven door joseph delaney. het is een kinderboek waar ik eerst niet erg door geboeid was. maar de thematiek is wel zeer actueel met gebrek aan tolerantie, kortzichtigheid en schreeuwerige mensen die veel bereiken. mensen die genieten van anderen pijn doen, maar ook mensen die vechten voor het goede. het is nu ook verfilmd als 'seventh son', maar ik lees liever.

de metamorphosen van ovidius staat vol met levenswijsheden in sprookjesextremen. als de dochter van de centaur chiron een toekomstvoorspelling doet vanuit haar voorspellende gaven, verandert ze, na de harde voorspelling gedaan te hebben, in een paard. hieruit zou je kunnen leren dat ook al voorzie je problemen in de toekomst dat je die niet altijd hardop moet uitspreken. het wordt niet altijd gewaardeerd. mensen zijn soms liever onwetend. soms kun je dan misschien beter met daden de problemen in de toekomst te ondervangen of mensen zelf de problemen te laten herkennen en vervolgens misschien oplossen. van fouten leren we immers heel veel al is hulp daarbij ook altijd fijn. dus maak dan dat je er bent als de problemen daar zijn. en waarschuwen moet natuurlijk kunnen, maar probeer aan te voelen wanneer de waarheid niet gezegd moet worden in directe woorden. dit is de les die ik uit het verhaal lees. mijn les. iemand anders ziet misschien weer een andere les in het verhaal. http://nl.wiki...

the black cloud has faded and daily routines take their place again. everyone knows those days. one more than the other. once again the madness has been caged. did you know that mason currey wrote a blog and a book about the daily routines of artists. maybe in artists the madness is essential for their creativity but also a danger for living. on the blog of mason you can read the daily routines of famous artists and you will understand the importance to cage madness in these routines just to survive. of course not all artists are instable in their sensitivity and melancholy but a majority is. freedom has a price. the freedom of being an artist means also a struggle with madness and frustration. if you struggle in your freedom, take a look at the routines of others that know the same struggle and try to find your routine:  http://dailyroutines.typepad.com/ .

het thema van de boekenweek volgende week. waanzin. hoeveel schrijvers en kunstenaars ondervinden het niet zelf en misschien ook wel veel mensen met andere bezigheden. schrijvers en kunstenaars vinden hun vaste grond in schrijven, schilderen, muziek of theater, anderen in de structuur van hun baan. zijn we niet allemaal een beetje gek en hebben we niet allemaal structuur nodig. schrijf een blog, een dagboek, een boek, een gedicht. schrijf brieven, liedjes of filmscripts. maak foto's, schilderijen of collages. zing de sterren van de hemel. structureer je leven, uit je gevoelens,ideeën en emoties dan blijft de waanzin gevangen.

hanna bervoets schreef in haar column van 7 februari in het volkskrant magazine zo'n rake column over het leven als wachtkamer. ze was gaan beseffen dat we altijd wachten. wachten tot het tijd is voor iets anders, wachten op resultaten, wachten op de volgende dag. koken is wachten tot je gaat eten, schrijft ze, eten is wachten tot je bord leeg is, etc. de conclusie komt neer op het eeuwenoude carpe diem, gelukkig zijn is niets anders dan de kunst om het eeuwige wachten niet als wachten te ervaren. en als je dan bedenkt dat innerlijke vrijheid, vrede of liefde ook zo belangrijk is om niet door angst beheerst te leven, kun je je voorstellen dat je dat wachten met innerlijke rust kunt wegschuiven. maar goed. de echte kunst is dat in praktijk te brengen. en dat lukt ons natuurlijk niet continu.

did you ever hear of mud dyed textile that they use for making kimono's on a japanese island. i never heard of this. they dye the silk with prune pulp for sometimes 30 times to get a deep purple. and after that, they put the silk in the mud to get a reaction between the iron in the mud and the colored silk, thus becoming a deep chocolate brown color. but the work does not stop there. they split the textile into separate threads, that will be woven in special patterns. one kimono takes sometimes a year from start to finish. what a craftmanship. read more here

in de volkskrant van zaterdag 14 februari schrijft manja heerze een recensie van het werk van etty hillesum, een vrouw die schrijft over haar leven in het concentratiekamp westerbork. de meeste indruk maakt het feit dat als je maar innerlijke vrijheid of liefde weet te bereiken, de angst verdwijnt. innerlijke vrede uit kungfu panda is daarmee vergelijkbaar. een algemene menselijke wijsheid die het boeddhisme tot kern heeft gemaakt. dus loopt alles mis, is iedereen ziek en alles te laat, gaat de koelkast ook nog kapot en krijg je bezoek terwijl het nog een puinhoop is, zoek binnenin rust, vrijheid, vrede en/of liefde en alles komt wel goed, gewoon omdat je niet bang hoeft te zijn voor mislukkingen, dreigementen, de dood, wat dan ook.

heel veel liefde vertrouwen in de ander en in jezelf flink wat geduld een heleboel humor veel optimisme een handjevol goede vrienden (uit fantasia II de speurtoch naar het geluk door geronimo stilton)

ik hoorde mijn tiener klagen over het lezen van sprookjes bij leesles. ik heb de les maar niet vervolgd met het wijzen op de wijsheden in sprookjes, dat doe ik een ander moment. maar sprookjes en mythen e.d. zijn ons leven in zwart/wit. ik schreef er hier al eens een engelse blogbijdrage over. wij staan ook vol verwachting in het leven, komen tegenslagen tegen, vinden momenten van geluk, en nieuwe tegenslagen en weer momenten van geluk en hoe ouder we worden, hoe beter we die grote lijnen ervaren en het geluksgevoel door tegenslagen heen weten vast te houden. het leuke van sprookjes is ook nog eens de vrijheid om in je fantasie je voor te stellen dan elfen en kabouters echt bestaan zodat je dat heerlijke magische gevoel krijgt dat er een wereld buiten de harde werkelijkheid is. uit die fantasie en dat magische gevoel kun je energie en inspiratie halen om het werkelijke leven een beetje te betoveren. leuke boeken die hiervan gebruik maken zijn natuurlijk harry potter, percy jackson en...

net 'de uitvinding van hugo cabret' gelezen, door brian selznick geschreven (kinderboek). een wonderlijke magische wereld gaat er voor je open, de wereld van mechanismen, zoals de automaton , de wereld van ruimte buiten je zicht, de wereld van klokkenmakers en bovenal, de wereld van de illusionisten en eerste filmmaker georges méliès . nu kwam ik er pas achter dat michael scorcese hier al een paar jaar geleden een film van heeft gemaakt, mocht je niet zo'n lezer zijn, maar wel nieuwsgierig naar hugo. die eerste filmmaker is dus niet succesvol geworden in zijn tijd. hij werd ingehaald door anderen, maar nu staat hij in de geschiedenis. een soort vincent van gogh van de film dus. in het boek is hij ook instabiel in zijn latere leven, net als in het echt hij uit frustratie al zijn negatieven heeft vernietigd. wat ik dan denk is, erkenning is niet het ultieme geluk. het geluk moet uit jezelf komen en je eigen tevredenheid over je creaties. verzin maar dat die erkenning ooit k...

all pressed people, stop being in a hurry!! especially if you can hurt other people with it, like on the street. stupid accidents are bound to happen and then slowing down is too late. when i see all the pressed people in the street, riding against the traffic, not waiting for their turn when crossing streets or small passages, driving through at (almost) red traffic lights, i feel sad. of course, often i am in a hurry too, but, i had to slow down a few years ago and became already used to the slower small kids pace years before that. and if you are tempted to hurry too much, just think of the biker that rode under a truck because he wanted to get in front of it (just this morning), or think of the kid that was bumped onto the road because a hurried worker did not see him (it was my son, and he was at home for three months after the accident). so slow down. please. we only live once.

Een heerlijk optimistisch kinderboek is 'De geheime tuin' van Frances H. Burnett. Er zitten veel levenslesjes in over ziekte, vriendschap, liefde, positief leven, natuurkrachten en nog meer. De geheime tuin is het symbool voor datgene wat je leven zin geeft, wat het waard maakt om elke dag voor op te staan, om te bewegen, te leven, blij te zijn en te stralen. Gemakkelijk is dat natuurlijk niet want het leven is geen continue happy end uit een sprookje, maar is ook het donkere dieptepunt uit het sprookje. Maar zit je in het dieptepunt, lees dan 'De geheime tuin' en probeer weer op te krabbelen.