dutch marginal

Een heerlijk optimistisch kinderboek is 'De geheime tuin' van Frances H. Burnett. Er zitten veel levenslesjes in over ziekte, vriendschap, liefde, positief leven, natuurkrachten en nog meer. De geheime tuin is het symbool voor datgene wat je leven zin geeft, wat het waard maakt om elke dag voor op te staan, om te bewegen, te leven, blij te zijn en te stralen. Gemakkelijk is dat natuurlijk niet want het leven is geen continue happy end uit een sprookje, maar is ook het donkere dieptepunt uit het sprookje. Maar zit je in het dieptepunt, lees dan 'De geheime tuin' en probeer weer op te krabbelen.

ik had nog nooit gehoord van het post commotioneel syndroom (pcs), tot mijn zoon voor de vierde keer een lichte hersenschudding had en al twee keer voor drie maanden thuis was geweest met erge pijn en hoofdpijn. je kunt je voorstellen dat we wanhopig waren bij de vierde keer en gelukkig gaf de huisarts zijn ziekte deze keer een nieuwe naam en ik kon op internet gaan zoeken naar een behandeling voor het post commotioneel syndroom. omdat rust (de eerste periode van drie maanden) niet snel werkte, en rust gecombineerd met een pijnstillerschema (de tweede periode) ook niet veel opleverde en ik nu las dat oefeningen en beweging niet kon schaden (onze grote angst), besloten we voor fysiotherapie (na goedkeuring van de huisarts). ik koos voor oefentherapie (cesar en mensendieck) omdat zij ook pijntherapie geven. de fysiotherapeut gaf een schema van rust, oefening en gewoon doen wat hij leuk vind, behalve rusten, om de nekspieren te ontspannen en verstevigen. en wat waren we blij dat hij na ee...

i never heard of the post concussion syndrome (pcs), until my son had a (light) concussion for the fourth time and had already twice been at home for three months, with severe pain and headache. you can imagine, we were desperate, the fourth time and luckily, the doctor gave it a new name and i could search the internet for treatment. as rest (the first period of three months) did not work fast, and rest combined with a painkiller scheme (the second period) neither bring much relieve and now i read that exercise and moving could not make it worse (our big fear), we decided to physical therapy (after consulting the doctor for consent). i choose remedial therapy (cesar and mensendieck) as they give pain therapy too. the therapist gave a scheme of rest, exercise and just doing things he liked, but not rest, to relax and strengthen the neck muscles. and how happy we were, that after a few weeks instead of a few months, my son was happy and almost painless again. a theory behind thi...

david brooks, columnist of the new york times, recently wrote about the happiness of elders. while we fear the elderness because of the disabilities, the old body and mind, it seems we have nothing to fear and worry. because at that time we do not fear and worry so much anymore, but will just feel happy. ok, i thought. i have to act like a elder and be happy. the tips: 1. bifocalism: look at live from different perspectives 2. lightness: be at ease with the downsides of life. anxiety is a waste of time. 3. balance tensions: the difference between the severe parents and the relaxed grand-parents. act by wisdom from many experiences. 4. intuitive awareness of the landscape of reality, empathy and pattern awareness: this is only acquired by a lifetime of intellectual effort. so. to conclude. tips 1 and 2 i should be able to manage now. but for 3 and 4 i really have to age and wait for the ultimate happiness when i am eighty. wow. that is something to look forward to and not to fear. ...

why would only christmas be associated with love and peace. it is the everyday essence of life. let us not forget.

zelf heb ik al eens van zelfgebreide te klein geworden sokken zo'n heerlijk paar wanten gemaakt, maar kijk eens naar dit patroon voor wanten van een oude trui:  diy oude trui naar wanten (in het Engels) en van zo'n oude trui kun je ook een spencer maken en armwarmers van de mouwen. of een leuke tas. niet weggooien dus. en is de trui nog heel mooi, maar niets voor jou dan kun je hem ook gewoon weggeven aan de kringloop of het goede doel.

je hebt vast wel wat gelezen of gehoord over de tegenprestatie voor een uitkering. nu stond in de volkskrant een interview met socioloog Thomas Kampen, die door onderzoek tot de conclusie kwam dat verplicht vrijwilligerswerk de kans op een baan zeker niet vergroot. moet het vrijwilligerswerk niet meer een stage zijn, als opmaat naar betaald werk en zouden werkgevers niet geprikkeld moeten worden die mensen die voldoen, dan ook aan te nemen. laat de laagbetaalde banen gecompenseerd worden met lage werkgeverskosten bijvoorbeeld.

ik ben niet goed in mezelf warm houden, dus moet ik me warm maken. lekkere armwarmers, beenwarmers, sjawls en natuurlijk een pittenkussen. maar wat ik net ondek is nog veel meer warmtemogelijkheden om zelf te maken. warmteknuffels, -kussens, -sloffen etc met granen, lijnzaad, rijst of pitten gevuld. en dan nog eventueel wat geuren met lavendelolie erop of gedroogde lavendel erin. let wel op de stof die je eromheen doet, deze moet warmtebestendig zijn en magnetronbestendig als je het kussentje daarin warmt. maar een tijdje in de oven op lage stand of op de verwarming kan ook. hierbij een link naar een beschrijving voor een diy kussen van rogge (schijnt lekker lang warm te blijven), maar je kunt ook zelf zoeken naar jouw ideale patroon.

ben ik gehandicapt door een flinke dosis non-conformisme bij traditionele rituelen en opvattingen, zoals iemand feliciteren of condoleren? inmiddels probeer ik mij wel aan te passen, maar als kind vond ik dat heel naar. en dat gaat ook niet weg, ook al ben ik inmiddels al heel wat jaar volwassen. het gekke is dat dit non-conformisme niet in alle situaties de overhand heeft. ik heb bijvoorbeeld nooit de neiging gehad om lessen te verstoren omdat ik daarvoor teveel sympathie voelde voor de mens in de docent en omdat ik graag leerde. ik kwam dit project tegen van de kunstenaar Pilvi Takala tegen op het IFFR van 2012. en ineens voel ik mij een stuk minder gehandicapt, want wat ben ik ontzettend conform vergeleken met haar experimenten. een gezonde dosis non-conformisme kan geen kwaad en ik ben oud genoeg om op te letten dat ik er andere mensen niet teveel mee voor het hoofd stoot.

voor mij worden boekenlijsten voor de middelbare school weer actueel. je vraagt je af waarom het grootste deel dat daarop staat zo ontzettend serieus en somber is. natuurlijk, het is een weerspiegeling van de maatschappij en van de vogelgriep en alle dode kippen, de ebola-epidemie en de acties van is en boko haram wordt je niet blij. maar zou je met je boeken niet invloed kunnen uitoefenen met een humoristische visie op de wereld. voor kinderen doen schrijvers dit namelijk wel. kinderboeken maken je vaak blij. en blije mensen zijn het halve werk voor een betere wereld. dus schrijvers, zie de uitdaging, maak jezelf en anderen blij. zoek de humor in het leven en schrijf erover. nu ik erover nadenk zou er toch eigenlijk zeker een prijs moeten zijn voor het beste boek met humor elk jaar. misschien ga ik daar eens sponsors voor zoeken, want je wilt pubers toch niet meer somber maken dan ze toch al zijn soms. gelukkig zijn er, als je je erin verdiept, al vele boeken die humoristische literat...

i was reading a calvin and hobbes book yesterday and recognized a lot now, while before, i just enjoyed it. so beware, before you have children, read calvin and hobbes and remember to enjoy it, realizing that you will recognize it later. do not loose your sense of humor and keep your patience. and if again, your house is a mess remember this funny quote from phyllis diller on children: 'cleaning your house while your kids are still growing is like shoveling the sidewalk before it stops snowing.'

as my aunt is finishing her live this evening because of cancer, i am reasoning about death. without death, the world would be overpopulated or birth should neither occur. death is nature but a very sad part. at such moments you search for wisdom on life in religion, books or philosophy. i found this comforting quote by George Elliot

whenever you feel down, you feel like never getting up again. i can be jealous about the religious people who always have their religion at such periods. but recently, i read an interview with eric kaplan and read his philosophy. a quite comforting philosophy for the atheists in a dip. his theory says that we, humans, need a purpose in our days and in our lives. you have to know why you want things or not, often being just experiences you have. being a atheist does not mean you do not believe in something, mayby in santaclaus or just the flower fairies, a story, a myth, something your make up yourself. why not even though you know rationally it is not a proven fact. what is truth for a philosopher; only read sophie's world by jostein gaarder and you realize how surreal the world could be and is. philosophy in this world can be a survival skill with which you can find your intellectual and moral balance. it gives you tools.