bosboom-toussaint. tot mijn spijt wist ik niet dat dit de achternaam was van een nederlandse schrijfster in de traditie van de brönte-zussen, een voorgangster van louis couperus. heerlijk dat boek. natuurlijk is het ook anders dan de boeken van de bröntes maar hetzelfde gevoel wordt erdoor opgewekt. bosboom-toussaint heeft de boeken ongetwijfeld gekend. in het boek zelf wordt verwezen naar shakespeares 'taming of the shrew', waar het boek ook ongetwijfeld door geïnspireerd is.
net als bij de couperusboeken, leer je veel over de tijd waarin het boek zich afspeelt, de tweede helft van de 19e eeuw. dit boek is geschreven in voornamelijk briefvorm en heeft een mannelijke ik-verteller in de vorm van jonker leopold. aan het begin van het boek zijn daarnaast nog wat korte scenes die een personaal verteller hebben. de verteller zijn dan beurtelings de vriend vanleopold, willem verheijst, en leopold zelf. het verhaal vertelt van een onafhankelijke vrouw die alle burgelijke conventies het liefst aan haar laars lapt. dit boek was dan ook populair bij de aanhangers van de vrouwenbeweging die in die tijd opkwam.
het meest inspirerend aan dit boek is voor mij het taalgebruik en de manier waarop gecommuniceerd wordt. het is fantastisch hoe moeilijke dingen en kritiek met mooie woorden en redelijke zinnen kan worden verwoord. ik heb het idee dat we ons hier veel sneller aangesproken voelen in plaats van rustig met elkaar te redeneren op deze welbespraakte manier. dit viel mij al op in eline vere van couperus, maar klinkt in dit boek nog sterker. dat komt wellicht door de briefvorm waardoor directe conversaties, uiteindelijk slechts een verslag zijn van directe conversaties. toch zal het ook de tijd zijn. in het uittreksel van die boek op de uittrekselbank van de bieb wordt gesproken over een literaire boekentaal die gebezigd wordt. daarmee wordt gezegd, helaas voor mij, dat het taalgebruik slechts zo in een boek was en niet in de werkelijkheid.
de integrale tekst van majoor frans
over bosboom-toussaint op literatuurgeschiedenis.nl
verslag op de uittrekselbank van de bieb
majoor Frans op goodreads
net als bij de couperusboeken, leer je veel over de tijd waarin het boek zich afspeelt, de tweede helft van de 19e eeuw. dit boek is geschreven in voornamelijk briefvorm en heeft een mannelijke ik-verteller in de vorm van jonker leopold. aan het begin van het boek zijn daarnaast nog wat korte scenes die een personaal verteller hebben. de verteller zijn dan beurtelings de vriend vanleopold, willem verheijst, en leopold zelf. het verhaal vertelt van een onafhankelijke vrouw die alle burgelijke conventies het liefst aan haar laars lapt. dit boek was dan ook populair bij de aanhangers van de vrouwenbeweging die in die tijd opkwam.het meest inspirerend aan dit boek is voor mij het taalgebruik en de manier waarop gecommuniceerd wordt. het is fantastisch hoe moeilijke dingen en kritiek met mooie woorden en redelijke zinnen kan worden verwoord. ik heb het idee dat we ons hier veel sneller aangesproken voelen in plaats van rustig met elkaar te redeneren op deze welbespraakte manier. dit viel mij al op in eline vere van couperus, maar klinkt in dit boek nog sterker. dat komt wellicht door de briefvorm waardoor directe conversaties, uiteindelijk slechts een verslag zijn van directe conversaties. toch zal het ook de tijd zijn. in het uittreksel van die boek op de uittrekselbank van de bieb wordt gesproken over een literaire boekentaal die gebezigd wordt. daarmee wordt gezegd, helaas voor mij, dat het taalgebruik slechts zo in een boek was en niet in de werkelijkheid.
de integrale tekst van majoor frans
over bosboom-toussaint op literatuurgeschiedenis.nl
verslag op de uittrekselbank van de bieb
majoor Frans op goodreads