dutch marginal

doctrine = leer, leerstelling latijn: doctrina = onderwijs, opleiding, leer ooit hing ik de christelijke leer aan vanuit mijn protestantse opvoeding. een van de boekjes die daarvan resteren is 'het geheim van de doomahj' door gerbrand fenijn. ik heb het herlezen. en als je het herleest vanuit een niet christelijke visie bevat het nog steeds een wijze levensles. namelijk dat leiders ook maar mensen zijn, vaak door macht gedreven en dat het goed is om een eigen visie op het leven te hebben die niet mag worden onderdrukt door een leider (zolang natuurlijk anderen niet lijden onder jouw visie). want wat is de bijbel eigenlijk meer dan een leidraad voor gedrag in verschillende situaties waarin we het zelf niet weten. weet je het zelf wel, dan heb je je eigen doctrine. de leer in de harry potter boeken bijvoorbeeld kun je de kracht en macht van liefde noemen. mocht je veel behoefte hebben aan een leidraad in het leven maar huiver je voor de vele doctrines en het geweld waar veel mens...

arnon grunberg schrijft dagelijks een voetnoot in de volkskrant over actueel nieuws en nu ook over de vluchtelingen schrijft hij weer iets, wat precies de kern raakt. "Dat wij vluchtelingen die het geluk hadden de overtocht te overleven soms terugsturen bewijst dat we niet alleen wegkijken, maar dat we ook nog eens sadistisch zijn." natuurlijk, de orde raakt verstoord met de komst van vluchtelingen, maar, wie weet was mijn familie ooit ook vluchteling, een hugenoot, een armeen, een jood, een homo, een albino. uit een orde die verstoord raakt komt weer een nieuwe orde. het leven is dynamisch, laten we dan flexibel zijn en niet door elke verstoring geïrriteerd zijn. maar misschien is dat het probleem. iedereen is over alles geïrriteerd tegenwoordig. de snelle fietsers over de rustige fietsers, mensen die moeten wachten. we zijn verwend. en hoe bouw je dat af.

begrijp jij het vluchtelingen probleem? ik niet. als die mensen willen vluchten dan moet dat kunnen, dan geven we ze het recht te mogen werken en komen ze vast goed terecht. ze zoeken immers een nieuw leven waarvoor ze heel wat ellende, gevaar en geld hebben over gehad. te vol hier? nou, dan nemen avontuurlijke europeanen toch de plaats in van de vluchtelingen en proberen daar de problemen op te lossen en een fijne maatschappij op te bouwen. dat is nog eens een echte uitdaging in plaats van die reality programma's met overlevingsthema's. te duur? ach, daar betalen we belasting voor en als we ontwikkelingshulp en giften aan goede doelen gewoon vinden, waarom dan niet een paar jaar een opstartpremie aan een vluchteling. zijn ze teveel beschadigd? ok. dus dan laten we ze aan hun lot over, zoeken ze het zelf maar uit, want liever doen we mee aan de postcodeloterij die zulke goede doelen steunt en kunnen we zelf wat winnen, geven we hoog op van serious request van 3fm dan dat we hie...

ken je het boek 'jaromir en het raadsel van de ringen' van tomas ross (drie boeken in 1)? het is een kinderboek over de wereldmysteries, over atlantis, tijdreizen, hunebedden, pyramides en stonehenge. het laat je nadenken over de vele mysteries waarop niemand een antwoord heeft, over graancirkels en onbekende geschriften, over oude kaarten die wel modern lijken. dat zijn de leuke mysterieuze kanten van het leven. want we moeten vooral niet denken dat we alles snappen. wil je ook je laten betoveren door het mysterie, zoek dan eens op internet, of begin met het lezen van dit heerlijke kinderboek dat je in 1 adem uit zal willen lezen.

we hebben er allemaal wel eens last van: onze gevoelens laten prevaleren boven onze ratio. volgens arnon grunberg in een voetnoot in de volkskrant van vorige week is emotie de schaamlap van intellectuele luiheid. tot deze conclusie kwam hij omdat hij een literair hoofdstuk wilde bespreken met de bezetters van de uva maar zijn neus stootte omdat er deelnemers waren die meer wilden voelen en mediteren in plaats van intellect gebruiken. en dat op een universiteit waar je toch naartoe gaat voor je intellectuele behoeftes. ik neem de les van arnon ter harte en als mijn emoties weer eens een hoofdrol opeisen keer ik mij tot mijn intellect en verdiep me in kafka, ovidius of ... emoties in de hoofdrol maken zelden een tevreden en gelukkig mens van mij terwijl discipline, ambachtelijk werk en intellectuele uitdagingen dat wel doen. cognitieve luiheid

ever read farmer boy by laura ingalls wilder, you know, one of the little house books? i never read it upto last week, only saw the tv-serie. but really, do not miss this book. you will get visions of everything homemade, from butter and sugar to fabrics, shoes and all kind of tools. never knew you could keep ice frozen through the summer by using sawdust. of course, going back to that time is no option, but it gives you more appreciation for craftsmanship. why spend so much time with your computer, television or other machines. slow living, with the seasons a modern trend was just the essence back in those times. if ever you are dissatified with things you do not have, remember this book and enjoy the things you do have or do. why buy pink lemonade if at home there is always apple cider from your own apples and milk from you own cows. enjoy the clean water in the tap. enjoy the more than enough clothes in your wardrobe. enjoy life.

ken je dat. de aannemer van de buren heeft zijn reclamebord aan jouw pand vastgemaakt, de bussen van de verbouwers blokkeren iedere dag weer je doorgang en genadeloos wordt er geboord en gezaagd zonder overleg als dat toevallig jouw terrein betreft. je bent een zeur als je iets zegt en verder gaan ze maar meer, diep zuchtend om zo'n ontzettend irritante buur. dagenlang was het huis vergeven van sigarerook zodat het in het weekend zelfs verschraald rook en om iedere activiteit zoals bedden uitkloppen werd hartelijk gelachen. je voelt je een gevangene in eigen huis want ze geven je feilloos het gevoel dat je niets te vertellen hebt. was iedereen maar gewoon aardig en vriendelijk, rekening houdend met elkaar, wat zouden we dan ontspannen zijn. zaterdag op de opschoondag tijdens het opruimen van een plantsoen, kreeg ik medelijden met de onkruidwieders van de gemeente die deze week weer bezig zijn daar, tussen misschien wel honderd hondedrollen. buren hebben de plantepotten voor de deur...

de verderver bederft alles. wie denkt dat niet als je weer domme uitspraak van wilders of een foto van poetin in de krant ziet, of na de zelfmoord met een vliegtuig vol levenslustige mensen. en dan heb je nog is en boko haram en nog veel meer verderfelijks. ken je de verderver? het is de grote uitdaging van de geestenjager in het tweede deel, geschreven door joseph delaney. het is een kinderboek waar ik eerst niet erg door geboeid was. maar de thematiek is wel zeer actueel met gebrek aan tolerantie, kortzichtigheid en schreeuwerige mensen die veel bereiken. mensen die genieten van anderen pijn doen, maar ook mensen die vechten voor het goede. het is nu ook verfilmd als 'seventh son', maar ik lees liever.

de metamorphosen van ovidius staat vol met levenswijsheden in sprookjesextremen. als de dochter van de centaur chiron een toekomstvoorspelling doet vanuit haar voorspellende gaven, verandert ze, na de harde voorspelling gedaan te hebben, in een paard. hieruit zou je kunnen leren dat ook al voorzie je problemen in de toekomst dat je die niet altijd hardop moet uitspreken. het wordt niet altijd gewaardeerd. mensen zijn soms liever onwetend. soms kun je dan misschien beter met daden de problemen in de toekomst te ondervangen of mensen zelf de problemen te laten herkennen en vervolgens misschien oplossen. van fouten leren we immers heel veel al is hulp daarbij ook altijd fijn. dus maak dan dat je er bent als de problemen daar zijn. en waarschuwen moet natuurlijk kunnen, maar probeer aan te voelen wanneer de waarheid niet gezegd moet worden in directe woorden. dit is de les die ik uit het verhaal lees. mijn les. iemand anders ziet misschien weer een andere les in het verhaal. http://nl.wiki...

the black cloud has faded and daily routines take their place again. everyone knows those days. one more than the other. once again the madness has been caged. did you know that mason currey wrote a blog and a book about the daily routines of artists. maybe in artists the madness is essential for their creativity but also a danger for living. on the blog of mason you can read the daily routines of famous artists and you will understand the importance to cage madness in these routines just to survive. of course not all artists are instable in their sensitivity and melancholy but a majority is. freedom has a price. the freedom of being an artist means also a struggle with madness and frustration. if you struggle in your freedom, take a look at the routines of others that know the same struggle and try to find your routine:  http://dailyroutines.typepad.com/ .

het thema van de boekenweek volgende week. waanzin. hoeveel schrijvers en kunstenaars ondervinden het niet zelf en misschien ook wel veel mensen met andere bezigheden. schrijvers en kunstenaars vinden hun vaste grond in schrijven, schilderen, muziek of theater, anderen in de structuur van hun baan. zijn we niet allemaal een beetje gek en hebben we niet allemaal structuur nodig. schrijf een blog, een dagboek, een boek, een gedicht. schrijf brieven, liedjes of filmscripts. maak foto's, schilderijen of collages. zing de sterren van de hemel. structureer je leven, uit je gevoelens,ideeën en emoties dan blijft de waanzin gevangen.

hanna bervoets schreef in haar column van 7 februari in het volkskrant magazine zo'n rake column over het leven als wachtkamer. ze was gaan beseffen dat we altijd wachten. wachten tot het tijd is voor iets anders, wachten op resultaten, wachten op de volgende dag. koken is wachten tot je gaat eten, schrijft ze, eten is wachten tot je bord leeg is, etc. de conclusie komt neer op het eeuwenoude carpe diem, gelukkig zijn is niets anders dan de kunst om het eeuwige wachten niet als wachten te ervaren. en als je dan bedenkt dat innerlijke vrijheid, vrede of liefde ook zo belangrijk is om niet door angst beheerst te leven, kun je je voorstellen dat je dat wachten met innerlijke rust kunt wegschuiven. maar goed. de echte kunst is dat in praktijk te brengen. en dat lukt ons natuurlijk niet continu.

did you ever hear of mud dyed textile that they use for making kimono's on a japanese island. i never heard of this. they dye the silk with prune pulp for sometimes 30 times to get a deep purple. and after that, they put the silk in the mud to get a reaction between the iron in the mud and the colored silk, thus becoming a deep chocolate brown color. but the work does not stop there. they split the textile into separate threads, that will be woven in special patterns. one kimono takes sometimes a year from start to finish. what a craftmanship. read more here