ben ik gehandicapt door een flinke dosis non-conformisme bij traditionele rituelen en opvattingen, zoals iemand feliciteren of condoleren? inmiddels probeer ik mij wel aan te passen, maar als kind vond ik dat heel naar. en dat gaat ook niet weg, ook al ben ik inmiddels al heel wat jaar volwassen. het gekke is dat dit non-conformisme niet in alle situaties de overhand heeft. ik heb bijvoorbeeld nooit de neiging gehad om lessen te verstoren omdat ik daarvoor teveel sympathie voelde voor de mens in de docent en omdat ik graag leerde. ik kwam dit project tegen van de kunstenaar Pilvi Takala tegen op het IFFR van 2012. en ineens voel ik mij een stuk minder gehandicapt, want wat ben ik ontzettend conform vergeleken met haar experimenten. een gezonde dosis non-conformisme kan geen kwaad en ik ben oud genoeg om op te letten dat ik er andere mensen niet teveel mee voor het hoofd stoot.